The pleasure of the man

Spreek tot mij geliefde.
Zeg mij in woorden wat je zonet nog zong.

De nacht is zo zwart,
de sterren zijn zoekgeraakt achter de wolken.
De wind blaast zijn laatste adem in de bladeren uit.

Ik wil mijn haren los laten hangen en mijn blauwe mantel
zal mij gegoten zitten als de nacht.

Zou ik je hoofd mogen drukken aan mijn borst?; Laat je hart dan spreken in tedere eenzaamheid. Ik zal mijn ogen sluiten en alleen nog luisteren, zelfs mijn ogen niet naar je opslaan

wanneer al je woorden zijn gedaan;
we zullen stilzwijgend blijven zitten samen en slechts de bomen zullen in het duister fluisteren.

De nacht zal bleken en de dag zal schemeren en
we kunnen elkaar weer in de ogen kijken
en besluiten dat elk van ons een eigen weg zal gaan.

Spreek tot mij, geliefde
zeg mij met woorden wat je zonet nog zong.